بررسی اثربخشی آموزش گروهی اصلاح افکار خودکار بر رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان نابینای شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-1391

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی اصلاح افکار خودکار منفی برافزایش مهارتهای اجتماعی دانش آموزان نابینا در شهر اصفهان بود . جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان نابینای شهر اصفهان که در سال تحصیلی 1392-1391 در مقطع چهارم ، پنجم و ششم ابتدایی در سال تحصیلی 92-391 مشغول به تحصیل بودند در ابتدا برای انتخاب نمونه ، کل جامعه آماری تحت پیش آزمون قرار گرفتند سپس از بین این جامعه 20نفر(10 دختر،10 پسر ) که پایین ترین نمره را در آزمون مهارت های اجتماعی بدست آورده بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند در مرحله بعدی ، این نمونه انتخابی با استفاده از روش همتاسازی و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (5 دخترو 5پسر)وکنترل(5 دخترو 5پسر)،جایگزین شدند.همچنین این دو گروه از نظر سن ابتلا به نابینایی ، نمرات پیش آزمون das،فرهنگ و وضعیت مالی نیز تا حدودی برابر بودند . ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش ، فرم معلم آزمون مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (1) و مقیاس نگرشهای ناکار آمد (2)بود که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به کار گرفته شد . دانش آموزان شرکت کننده در گروه آزمایش در هشت جلسه آموزش گروهی اصلاح افکار خودکار ، شرکت کردند. پیش بینی شده بود که بین مهارتهای اجتماعی و نگرشهای ناکار آمد رابطه وجود دارد و اصلاح افکار خودکار می تواند مهارتهای اجتماعی را افزایش دهد و منجر به کاهش نگرشهای ناکار آمد شود. برای تعیین رابطه بین مهارتهای اجتماعی و نگرشهای ناکار آمد از روش همبستگی پیرسون استفاده شد . نتایج نشان داد بین مهارتهای اجتماعی و نگرشهای نا کار آمد رابطه منفی معناداری وجود دارد . همچنین برای بررسی تاثیر آموزش گروهی اصلاح افکار خودکار منفی بر متغیرهای وابسته ،تحلیل کوواریانس به کار رفت . نتایج ااین تحقیق نیز نشان دادبین دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون مهارتهای اجتماعی و نگرشهای نا کار آمد تفاوتهای معنی دارد وجود دارد